JEAN PIAGET.

Naceu en Neuchâtel, Suiza, o 9 de agosto de1896- Xinebra, e finou en setembro de 1980.

Psicólogo suizo.  É o fillo maior  de Arthur Piaget, profesor de literatura medieval e de Rebecca Jackson.

Cuando ingresa na escola  secundaria  inscribese na  Facultade  de Ciencias da Universidade de Neuchâtel onde obtien un doutorado en Ciencias Naturais. Durante este período publica dous libros cuxo contido é filosófico e que, ainda  o  autor os describirá máis tarde como escritos de adolescencia, serán determinantes na  evolución do  seu pensamento.

Despois de  pasar  un semestre en Zurich, onde se inicia no  psicoanálisis, vai  traballar durante un ano en París, no laboratorio de Alfred Binet. Alí estuda problemas relacionados col desarrollo da intelixencia.

Piaget exererceu  sucesivamente os cargos de profesor de Psicoloxía, Socioloxía, Filosofía das ciencias na Universidade de Neuchatel (1925 a 1929), de profesor de historia do pensamento científico na Universidade de Xinebra de 1929 a 1939, de director da Oficina Internacional de Educación de 1929 a 1967, de profesor de Psicoloxía e de Socioloxía na Universidade de Lausanne de 1938 a 1951, de profesor de Socioloxía na Universidade de Xinebra de 1939 a 1952 e  logo de Psicoloxía experimental de 1940 a 1971. Foi o  único profesor suizo que se invitou para enseñar na Sorbonne, de 1952 a 1963.

En 1955 Piaget creou o Centro Internacional de Epistemoloxía Xenética que dirixiu ata a súa morte.

Os seu  traballos de Psicoloxía xenética e de Epistemoloxía buscaban unha resposta á  pregunta fundamental da construcción do conocemento.

As distintas investigacións levadas a cabo no dominio do pensamento infantil,permitíronlle poñer en evidencia que a lóxica do  neno non soamente se constrúe progresivamente, seguindo as súas propias leis, senon  que ademáis se desarrolla ó longo da vida pasando por distintas etapas antes de alcanzar o nivel adulto.

A contribución esencial de Piaget ó conocimiento foi  demostrar  que o neno ten maneeias de pensar específicas que o diferencian do adulto. Jean Piaget obtivo máis de trinta doutorados honoris causa de distintas Universidades do mundo e numerosos premios.

Publicou varios estudos sobre psicología infantil e, baseandose fundamentalmente no crecemento dos seu fillos, elaborou unha teoría da intelixencia sensoriomotriz que describía o desarrollo espontáneo dunha intelixencia práctica, basada na acción, que se forma a partir dos conceptos incipientes que ten o neno dos obxectos permanentes do espazo, do tempo e da causa.

Para Piaget, os principios da lóxica comezan a desarrollarse antes da linguaxe e xeneran a través das accións sensorias e motrices do bebé en interacción co medio.

Piaget estableceu unha serie de etapas sucesivas no desarrollo da intelixencia:

1.  Estadio da intelixencia sensoriomotriz ou práctica das regulacións afectivas elementais e das primeiras fixacións exteriores de la afectividade.

Esta etapa constitúe o período do lactante e dura hasta la idade de un ano e medio ou dous anos;  anterior ó desarrollo da linguaxe e do pensamento propiamente dito.

2. Estadio da intelixencia intuitiva, dos sentimientos interindividuaies espontáneos e das relacións sociais de sumisión ó adulto.

Esta etapa abarca dende os dous ós sete anos. Nela nace o pensamento preoperatorio: o neno pode representar os movementos sen executalos; é a época do xogo simbólico e do egocentrismo e, a partir dos catro anos, dol pensamento intuitivo.

3. Estadio das operacións intelectuaies concretas, dos sentimentos morais e sociais de cooperación e do inicio da lóxica.

Esta etapa abarca dende os  sete ós once-doce anos.

4. Estadio das operacións intelectuais abstractas, da formación da personalidade e da inserción afectiva e intelectual na sociedade dos adultos (adolescencia)..

DEFINICIÓN DE CONCEPTOS BÁSICOS DAS TEORÍAS DE PIAGET:

• ESQUEMA: É   aquelo que poseen en común as accións, por exemplo "empurrar"  un objeto cunha barra ou con cualqueira outro instrumento. Un esquema é unha actividade operacional que se repite (ó principio de maneira reflexa) e se universaliza de tal modo que outros estímulos previos non significativos se vóvense  capaces de suscitala. Un esquema é unha imaxe simplificada (por exemplo, o mapa dunha ciudade).

A  teoría de Piaget trata en primer lugar os esquemas. Ó principio os esquemas son comportamentos reflexos, pero posteriormente inclúen movementos voluntarios, ata que tempo despois chegan a convertirse principalmente en operacións mentais. Co  desarollo xorden novos esquemas e os xa existentes  reorganízanse de diversos modos. Esos cambios ocorren nunha secuencia determinada e progresan de acordo cunha serie de etapas.

• ESTRUCTURA: Son o  conxunto de respostas que teñen lugar logo de que o suxeito do conocemento  adquiriu  certos elementos do exterior. Así pois, o punto central do que poderíamos chamar a teoría da fabricación da intelixencia é que ésta se "constrúe" na cabeza do suxeito, mediante una actividad de las estruturas que se alimentan de esquemas de acción, ou sexa, regulamentos e coordinación das actividades do neno. A estrutura é simplemente unha esquemas de integración equilibradas. Así, para o neno  desprazarse dun estado a outro nivel máis elevado en esquemas de desenvolvemento ten que empregar e  xa posúe , pero en termos de estruturas.
• ORGANIZACIÓN : É un atributo que ten a intelixencia, e está formada polos pasos de coñecemento que conducen a comportamentos diferentes en situacións específicas. Para Piaget un obxecto non pode ser entendido ou aprendido en si, pero a través das organizacións das accións do suxeito en cuestión.

A función da organización permite que o motivo para manterse en interacción fluxos coherente co ambiente.

Adaptación: A adaptación está sempre presente a través de dous elementos básicos: asimilación e acomodación. O proceso de adaptación busca nalgún momento de estabilidade e , noutros, o cambio.

En si mesma, a adaptación é un atributo da intelixencia , que é adquirida por asimilación a través do cal novas informacións son adquiridas e tamén aloxamento por que estar de acordo con esta nova información.

A función de adaptación permítelle obxecto de achegarse e conseguir un axuste dinámico co medio ambiente.

Adaptación e organización son as principais funcións implicadas e son constantes no proceso de desenvolvemento cognitivo , ambos son elementos inseparables.

ASIMILACIÓN: asimilación refírese á forma en que unha organización está afrontando un ambiente estimulante en termos de organización actual. " Asimilación mental é a incorporación dos obxectos dentro dos patróns de comportamento , normas que non son nada, pero o shell de accións que o home pode xogar activamente en realidade " ( Piaget, 1948).

En xeral, podemos dicir que a asimilación é o feito de que a axencia adopte as substancias ambientais tomadas as súas propias estruturas. Incorporación dos datos da experiencia nas estruturas innatas do suxeito.

ACOMODACIÓN: A acomodación implica unha modificación da actual organización en resposta ás demandas ambientais. É o proceso polo cal o suxeito é definido como as condicións externas. Aloxamento non só aparece como necesidade de someterse a medio, pero tamén é necesario coordinar os distintos esquemas de asimilación.

EQUILIBRIO: A unidade de organización no coñecedor. Son chamados de "ladrillos" de toda a construción do sistema intelectual ou cognitivo, regular as interaccións do suxeito coa realidade , e que á súa vez serven como estruturas de asimilación a través do cal novas informacións son incorporadas a persoa.

O desenvolvemento cognitivo comeza cando o neno está a realizar un equilibrio interno entre acomodación e o contorno e asimilar esta realidade para as súas estruturas. É dicir, o neno ó interactuar co seu medio ambiente, pode incorporar as experiencias na súa propia actividade  que redefine coa experiencia adquirida , a fin de que este proceso ten lugar  no mecanismo de equilibrio ,  o equilibrio  debe ser presentado  entre o ambiente externo e as estruturas internas do pensamento.

Para Piaget o proceso de equilibrio entre asimilación e acomodación establécese en tres niveis sucesivamente máis complexos:

1. O equilibrio establécese entre os esquemas do suxeito e dos acontecementos externos.

2. O equilibrio establécese entre os propios esquemas do suxeito.

3. O equilibrio tradúcese nunha integración  xerárquica de esquemas diferenciados.

TEORÍA COGNITIVA.

PIAGET divide o desarrollo cognitivo en catro períodos importantes:

PERÍODO	ESTADIO	IDADE
Etapa Sensoriomotora A conducta do neno é esencialmente motora, non hay representación interna dos acontecementos externos, nin pensa mediante conceptos.	Estadio dos mecanismos reflexos conxénitos. Estadio das reaccions circulais primarias Estadio das reaccions circulares secundarias Estadio da coordinación dos esquemas de conducta previos. Estadio dos novos descubrimentos por experimentación. Estadio das novas representacións mentais.	0 - 1 mes 1 - 4 meses 4 - 8 meses 8 - 12 meses 12 - 18 meses 18-24 meses
Etapa Preoperacional É  a etapa do pensamento e a da linguaxe que gradúa  a sua capacidade de pensar simbólicamente, imita objevctos de conducta, xogos simbólicos, debuxos, imaxes  mentais e o desarrollo do linguaxe falado.	Estadio preconceptual. Estadio intuitivo.	2-4 anos 4-7 anos
Etapa de Operaciñons Concretas Os procesos de razoamento vólvense lóxicos e poden aplicarse a problemas concretos ou reais. No aspecto social, o neno ahora convírtese  nun ser verdadeiramente social e  nesta etapa aparecen os esquemas lóxicos de seriación, ordeamento mental de conxuntos e clasificación dos conceptos de casualidade, espazo, tempo e  velocidade.		7-11 anos
Etapa de las Operaciones Formales Nesta etapa o  adolescente logra a abstracción sobre conocimentos concretos observados que lle permiten emplear o razoamento lóxico inductivo y deductivo. Desarrolla sentimentos idealistas e lógrase a formación continua da personalidade,  hai un maior desarrollo dos conceptos morais.		11 anos en adiante

TIPOS DE CONOCEMENTO.

Piaget distingue tres tipos de conocimento que o suxeito pode poseer, son los siguientes:

* Conocemento  físico

*Conocemento lóxico- matemático

*Coñecemento social.