1.Porqué o home é un “animal social” segundo Aristóteles?

Para Aristóteles a sociedade é o medio natural de cada individuo onde demostra o seu desenvolvemento e perfección, o home é un ser que precisa doutros da súa especie para sobrevivir, no pode vivir illado, xa que non se realizaría completamente e necesita da convivencia con outros para poder logralo.

2. Segundo Aristóteles non podemos distinguir entre “estado natural” e “ estado social”, é dicir, entre a bioloxía humana e a sociedade humana. Explica o teu punto de vista sobre esta cuestión: na nosa “xenética” está vivir en sociedade ou poderíamos vivir illados?

Segundo a miña opinión decántantome sen dubidalo coas explicacións de Aristóteles, xa que penso que non poderíamos vivir illados no mundo, sen comunicarnos co resto de seres humanos, xa que penso que desta maneira axudaríase a que a nosa especie se estinguise e dera lugar uns individuos nos que se reflexarían moitas carencias que só co feito de convivir con outra persoa se saldarían, posto que froito de vivir en sociedade resultaron moitos dos sentimentos e valores cos agora contamos, como serían o cariño e aprecio que sentimos por certas persoa, o respecto, a solidariedade, a dor por a falta de alguén querido… e así un sin fin de sentimentos e sensacións que o ser humano posúe e que se vivísemos illados non chegaríamos a coñecer.

Un reflexo de que a sociabilidade está nosa xenética é a fala, xa que a Natureza no-la concedeu para comunicarnos co resto de seres e que xa dende moi pequenos comezamos a perfeccionar para así poder, simplemente vivir.

Penso que non tería sentido vivir illados, que co paso do tempo aumentarían a necesidade de conectar con alguén que simplemente che conte algo e viceversa, e que o sentimento de soidade se apoderaría da nosa especie e no converttríamos en animais ou bestas (como cita Atistóteles) e botaríamos a perder este don do que disfrutamos e en moitas ocasións non nos decatamos da importancia que ten ata que o perdemos, ou por exemplo, cando vemos a unha persoa discapacitada, ou xordo-muda, e compredemos o fácil que é para nos articular calquera palabra e expresarnos tal e como o noso cerebro e corpo nos permite; neses caso creo que tamen queda exemplificado que a sociabilidade ven dada nosa xenética, porque ata esas persoas que anteriormente tomei como exemplo ( sin ánimo de ofender) tamén chegan a establecer relacións nesta sociedade e seguramente sexa unha gran terapia para casos complicados e lles serve de gran axuda relacionarse co resto de persoas que as rodean.

3.Que é máis importante para Aristóteles, o individuo ou a sociedade, como o argumenta?

Para Aristóteles é máis importante a sociedade que o individuo, e argumentaoo dicindo que non é posible pensar que o individuo sexa anterior á sociedade e que dita sociedade sexa resultado dun pacto entre os inviduos que vivían independentemente illados os uns dos outros; tamén dí que o todo é anterior ás partes.

4. Segundo os sofistas, vivimos en sociedade porque a nosa natureza nolo impón ou porque chegamos ó acordo de vivir en grupo? Razoa a resposta.

A tese dos sofistas defende que a sociabilidade dos humanos é froito dun pacto ou convencion entre individuos. Denden que estas relacións co resto de individuos son resultado dunha forma imposta polo propio conxunto de individuos pero que non é o unha carecterística innata.

5. Por que o feito de posuir linguaxe demostra que o home naceu para vivir en sociedade?

Porque a súa natureza social concorda coa súa natureza racional e así a expresa a través da linguaxe, xa que o ser humano ten a capacidade de razoar e tamen de falar para que sexa posible a vida en comunidade; Aristóles utiliza o argumento da linguaxe para reforzar a súa teoría que persoalmente comparto que ten feitos demostrables na historia do ser huamano, onde os primeiros homínidos xa vivían en comunidades nómadas dende fai millón de anos e que a pesar de que nun principio carecían dun linguaxe establecido, co paso do tempo  pasaron de emitir complicados sons e utilizar a linguaxe corporal e foron perfeccionado estes sons ata obter como resultado as diferentes linguas que abarcan o planteta terra.

6. Por que cres que dirá Aristóteles que un home só, illado da sociedade, non pode realizarse?

Porque sen unha sociedade na que convivir carecería de motivacións e incentivos para, por exemplo, adquirir coñecementos e transmitilos ás seguintes xeracións. Non querería medrar como persoa, xa que ó non comunicarse con ninguén non habería curiosidade e simplemente se conformaría cos seus feitos e pensamentos sen ter a oportunidade de expoñer as súas ideas, dúbidas,etc.

7. Que ten que ver a linguaxe coa natureza racional do home?

Como xa citei antes a capacidade de razoar e de falar son innatas do ser humano e son consecuencia unha da outra, xa que se só pidesemos razoar non poderíamos debatir e expoñer os nosos pensamentos, co que me parece un forte arguemento para posicionarme do bando de Aristóteles dicindo que a sociabilidade pertence á xenética do home argumentado que a capacidade de razoar e falar para así exercitar estes dons que a Natureza nos deu para que así no organizásemos en sociedades.

EXERCICIO XÉNESE DA MORALIDADE / INSTINTOS

Os instintos son formas de tensión específica da enerxía psíquica, de acción dinamizante, que expresan as necesidades corporales e que producen fenómenos característicos da vida animal e humana.

Significan unha presión que produce a necesidade de unha reacción e que compete executala, e percíbese como unha necesidade.

Na actualidade consérvanse poucos instintos, e comparando a nosa sociedade coa ,por exemplo, do Home de Cromagnon, diríamos que agora mesmo son case inexistentes, xa que hay moitos motivos polos cales foron desaparecendo ó sociabilizarse e desligarse do lado máis cercano á natureza; o que ven a ser unha insuficiencia da natureza, xa que, como animais sociais que somos os seres humanos debemos que convivir co resto de persoas nunha sociedade determinada adaptándonos ás costumes,valores, normas,etc. désta; ó contrario de se nos deixásemos levar pola natureza onde se rexe polos instintos e que fundamentalmente se orienta á supervivencia do grupo sen contar cos máis débiles e vulnerables e rexeitando a harmonía, xa que cada especie tende a acaparar o máximo posible de alimento e de terrritorio. Por iso mesmo se fala da evolución do ser humano que flexibilizou as conductas innatas (perdendo así gran  parte dos instintos), desenvolveu a capacidade racional e aumentou as conductas cooperativas. Así obtivo liberdade aumentando as súas posibilidades e e aparecendo a necesidade de inventar a súa propia vida, ainda que tamén limita a capacidade de creación do inviduo polo medo a equivocarse e á inseguridade debido á presión cultural á que estamos sometidos na actual sociedade.

Este cambio de corpontamento no ser humano ven dado pola adaptacion á cultura como nova natureza, xa que a capacidade racional e de coñecemento deu a opotunidade de avanzar de infinitas formas de autorrealización; e tamen como xa citaba anteriormente, a adaptacion ós diferentes tipos de normas e valores que vamos fixando e cos que buscamos diferentes obxectivos: morais (busqueda da felicidade, dignidade..) ou técnicos (hixiene persoal..)

Dita adaptación é producto dun longo proceso de aprendizaxe da cultura que o rodea (sociabilización) e na que inflúen diferentes axentes como son:

•  a familia , que ten unha finalidade sociabilizadora e emocional explícita que sobre todo na infancia e na adolescencia nos inculcan.
• os amigos , cos que aprendemos a ter certa autonomía do inviduo, a ter empatía cos demáis, é dicir, poñernos no lugar dos demáis e sen unha finalidade sociabilizadora explícita.
• a escola, cunha finalidade explícita e planificada, onde dende moi pequenos nos educan, incúlcannos valores, hábitos, actitudes, normas, etc…
• medios de comunicación ( cine, tv, radio, internet, publicidade..), sen finalidade socializadora explícita, pero con gran influencia na sociedade moderna actual, xa que indirectamente conciona moitos rasgos como poden ser a forma de vestir, de actuar e incluso de pensar.

Os medio máis importante a través do cal vamos absorvendo a socializacion é a linguaxe, xa que como instrumento de comunicación humano é o máis poderoso, e tamén o son os xogos, os contos, as lendas, as cancións, refráns, novelas, películas, documentais, etc.

De todas formas hay normas e valores asimilados por socialización que dirixen gran parte das conductas dos humanos que se quedan curtas e das que precisamos unha resposta que o mesmo individuo se inventa, así vemos que a natureza non é suficiente para dirixir a conducta individual, como tampouco o son as pautas morais, e para iso é necesaria a relflexión sobre as decisións que queremos e debemos tomar, ou sexa, a Ética.

Por todo isto quedan argumentadas as consecuencias na evolución humana e con ela a carencia de instintos; e que baixo o meu punto de vista nomearia como exemplos de conductas instintivas que conserva o ser humano:

• o instinto de protexer un ser querido, un fillo, un familiar..
• o instinto de alimentarse
• o instinto de asearse
• o instinto de reproducirse, ainda que xa moi lexano ó orixinal da natureza, xa que na actualidade ven marcado por moitos factores que determinan que o sexo non sexa só unha unha funcion vital, se non  a busca de pracer e determinada por unhos cánons impostos pola sociedade.
• o instinto de supervivencia, que ante unha situación de perigo debemos de manter a calma e pensar na maneira máis axeitada de solucionar o problema fronte o que nos atopamos.
• o instinto intelectual, penso que todo ser humano sinte a necesidade de adquirir máis coñecementos ó longo da súa vida, xa sexan da natureza, laborais, psicolóxicos,etc.

Diferencia entre Ética e Moral

DEFINICIÓNS E DIFERENZAS ENTRE ÉTICA E MORAL

Moral : é o conxunto de normas que unha sociedade se encarga de transmitir de xeración en xeración, evolucionan ó largo do tempo e poseen fortes diferencias con respecto ás normas doutra sociedade e doutra época histórica, estas normas utilízanse para orientar a conducta dos integrantes desa sociedade.É o feito real que atopamos en tódalas sociedades.

Ética:é o conxunto de normas que un suxeito esclareceu e adoptou na sua propia mentalidade. É o feito que se dá na mentalidade dalgunhas persoas, e un conxunto de normas, principios e razóns que un suxeito estableceu como línea directriz da súa conducta.

É unha das ramas da Filosofía, fai un estudo racional da moral, a virtude, o deber, a felicidade e o bon vivir. Estuda as cousas polas súas causas, do universal e do necesario. Dedícase ó estudo dos actos humanos que se realizan por vontade e liberdade absoluta da persoa. Require da reflexión e da argumentación.

Diferencias:

A Moral ten unha base social, é un coxunto de normas establecidas no seo dunha sociedade, e exerce unha gran influencia na conducta de cada un dos seus integrantes. Pola conta, a Ética xorde como tal no interior da persoa, como resulatado da súa propia reflexión e elección.

A Moral actúa na conducta dende o exterior ou dende o inconsciente, en cambio a Ética infúe na conducta da persoa dende o interior, da súa propia conciencia e vontade.

“Una profesora renuncia a dar clase en Periodismo por el tratamiento del caso de Asunta”

Con este titular preséntase unha noticia que abre un posible debate sobre a información que se está a dar no caso da nena de Santiago supostamente asasinada polos seus pais e de cómo se está a dar.

A profesora en cuestión exerce na Facultade de Ciencias da Comunicación na cidade onde aconteceu o terrible suceso, e solicita que lle asignen outra facultade xustificando os motivos da súa decisión no rexeitamento de periodismo morboso e manipulador que na súa opinión se está a utilizar no caso e que incluso de persoas que ela mesma contribuiu  na súa formación.

Fai unha crítica ó tipo de periodismo tanto escrito, na rede, ou na televisión, que nestes tempos se está a utilizar tanto, e onde parece que prima o interés de ter máis ventas e captar máis público dunha forma sensacionalista, no canto de informar obxectivamente e sen dobles lecturas nin manipulacións.

Segundo a miña opinión, a decisión desta profesora pareceme un xesto de gran honestidade e que debería de servir de exemplo para moitas outras persoas como por exemplo os políticos que deixan tanto de desexar en materia de honestidade e humildade.

Penso que no mundo no que vivimos, a falta de valores se reflexa no día a día, na maneira de relacionarse das persoas e tamén na forma en que os medios de comunicación nos manipulan e subliminalmente intenten que pensemos dunha determinada forma, que baixo o meu punto de vista ten a intención de que nos distraen en certos temas importantes desviando a nosa atención cara a temas irrelevantes.

Como por exemplo a verdadeira situación na que se atopa o noso país ante a crisis que nos afecta, ou cos numerosos casos de corrupción política, etc. penso que a través dos medios se intenta disuadir ese interese utilizando por exemplo o fútbol e os deportes en xeral como temas de primeira fila para así entreter á sociedade e sobre todo influir no seu pensamento.

Tamén me parece moi criticable a maneira na que se informa, sen verificar a información e especulando coa forma na que ocorren os feitos, tanto en temas menos importantes coma en casos de supostos asasinatos, roubos,etc..

Desgraciadamente o periodismo non esta informando dunha forma honesta e legal, xa que en moitos casos dudo da legalidade de  moitos detalles que se engaden nalgúns artigos, como por exemplo neste caso e noutros nos que se especula antes de que o segredo de sumario se levante, e aínda así cando chega ese momento os medios sempre han tratar de publicar os detalles máis morbosos e escalabrosos para así non perderen audiencia nin ventas.

Baixo o punto de vista da Moral o deber do periodismo debería de ser informar á cidadanía dunha forma concreta  e xusta, pero non dunha forma imposta, nin manipulada, sen difamar e sen un interés morboso co único fin de conseguir aumentar a prodoctividade sen pararse a pensar se se lle fará dano a alguén, etc, tal  e  como a profesora reclama.

Pareceme un feito ético xa que penso a profesora actúou seguindo os seus propios valores e virtudes, argumentándose e adaptada á definicion do concepto de Ética, xa que está a reclamar un comportamento que ela ten como correcto e que coincide coa moral e neste caso é o individuo quen o reclama e deixa con elo entrever o que significa para ela a súa profesión e o concepto que ten de periodismo.